Ha Pap,

Hoe is het met je? Zo apart dat wanneer ik aan je denk, je ver weg voelt, maar wanneer ik mijn aandacht naar mijn hart breng, ik je zo dichtbij voel.. Dat zijn die sluiers toch door het denken? En met mijn denken kom ik ook vaak in herinneringen en voel ik opeens zo’n grote afstand terwijl, als ik dan weer stil word en met je ga praten, je weer zo aanwezig bent. Apart eigenlijk.

Ha Bon, ja zo gaat het, precies zoals je het vertelt. Het denken brengt je dus vaak verder weg van Thuis. En aangezien ik thuis, net als vele anderen, is het niet altijd gemakkelijk contact te krijgen omdat je ergens verdwaald bent in het doolhof van je denken.
Het gaat goed hier. En we zijn veel aanwezig om jullie te blijven inspireren om het leven ten volle uit te beleven. Niet half uit angst of uit gemakzucht. Het leven is te mooi en toch maken velen de fout om niet alles uit het leven te halen wat er in zit. 

Ja lekker Pap, die kennen we allemaal wel. Maar dan kom je weer in het spijt verhaal en daar pas ik ook voor. Wat moeten we dan allemaal uit het leven halen?

Liefde Bon, en verdriet en angst en boosheid en passie en achter je doel aan gaan en twijfelen en verliezen enz…alles Bon. Alles uit het leven halen. Niet half, niet onbewust maar bij alles aanwezig zijn.

Weet je Pap, ik voel en begrijp wat je wil zeggen en toch is dit niet gemakkelijk om uit te leggen. Alles mag er zijn, niets kan echt fout gaan dus geniet ervan. Zo’n gevoel geef je me.

Ja Bon, daar heb je gelijk in en toch zien wij het vanuit een heel ander gezichtspunt en zie ik hoe ook ik verleid ben om over alles wat ik deed een discussie te voeren in mijn hoofd. Mijn denken bracht me dan ergens anders dan bij dat wat er werkelijk gebeurde. Zo ben je vaker in je hoofd aanwezig dan op aarde. 

Haha leuk gezegd Pap, ja jij werd regelmatig boos en snel geïrriteerd. Nu niet meer? En waarom werd je snel boos?

Dat kwam omdat ik regelmatig met mezelf aan het stoeien was en niet tevreden was over mezelf. Of ik kwam in een gevoel van machteloosheid en vrijheidsbeperking. Dat wat er werkelijk gebeurde was niet de rede van mijn boosheid. Mijn ideeën en interpretaties over het gebeuren wel. Zo zit het in elkaar Bon. Het denken brengt je zelfs in hele andere werelden. Werelden van vroeger, van trauma’s van overtuigingen en instincten. Maar ook in werelden van vluchtige toekomsten en werelden van hoe het anders zou moeten zijn. Ja we maken de fout niet echt ín het leven te zijn en van alles wat langs komt te genieten. Ook de moeilijke momenten waarvan je denkt dat ze nooit meer ophouden. Ze gaan allemaal voorbij. Maar zelfs bij de mooie momenten was ik er ook niet altijd. Dan was ik met mijn denken ergens anders of dacht ik aan de mankementen van mijn lichaam. Daardoor miste ik het moment en de magie van het samenzijn en van het leven.
En je kunt het leven alleen maar leven als je op komt dagen. En je kunt alleen maar zijn als je bewust bent. 

Pap genieten dus ook van alle emoties. Het hoeft niet altijd goed te gaan, alhoewel daar toch wel mijn voorkeur ligt. Ik voel me nu weer een stuk beter, maar werd toch wel een tijdje aardig opgeslokt door gebeurtenissen om me heen en vooral door mijn angst erover.

Daar zeg je het al Bon, opgeslokt en niet aanwezig. Moet je eens proberen om helemaal bij dat gevoel te zijn en dan ook je aandacht weer te brengen in aanwezigheid. Dan verandert er toch weer wat. 

Ja Pap dat heb ik gemerkt maar dat kan toch een tijdje duren. Als ik meer aanwezig ben dan voel ik me zeker beter.
Ja pap, al die meningen over alles en over het leven….het weerhoudt ons van leven.

Bon, dit is 1 van de sluiers die ligt tussen onze werelden en tussen het samenzijn, al ben ik ongezien, ik ben wel voelbaar. Meningen en aannames sluiten zelfs je denken af waardoor je de grootsheid van het leven niet eens zult ervaren. Omdat je het al veroordeelde en wegschoof uit jouw mogelijke verwachtings- en daardoor waarnemingsveld. 

Ik heb een wens Pap. Dat iedereen dit mag gaan ervaren wat ik nu voel. Een overleden dierbare zo dichtbij en voelbaar. Ik weet hoe troostend het voelt en hoe waanzinnig mooi dit is. Zo fijn ook dat Mammie vertelde dat ze je steeds beter gaat voelen. Heeft het dan toch tijd nodig om dit te ontwikkelen.

Nee Bon het heeft tijd nodig om je sluiers, aannames en veronderstellingen, te verwijderen. We komen echt niet door de dikke brij van het kritische denken heen hoor. We komen wel snel bij het onschuldige hart wat open staat voor ieder wonder. 

Ik realiseer me opeens Pap dat in die 20 jaar training in het mediumschap ik vooral heb geleerd hoe dichtbij het eigenlijk is. Je zoekt en oefent en leert en uiteindelijk kom je terug bij wat je al wist en kon. Het is iets heel natuurlijks voor ons als mensen om te communiceren en ik wens dat iedereen dit kan gaan ervaren.

Wij doen ons best Bon, als jullie je denken eens opruimen en opengooien dan kunnen we je hart bereiken. Echter voordat we de kans krijgen jullie wat te laten ervaren hebben de meesten de deur al met het denken gesloten door middel van allerlei soorten afleidende of beoordelende gedachten. Samen gaan we er wel komen. Vertrouw. Geloof er in ….Want wanneer je gaat geloven, ga je ervaren.

Dank Pap voor je aanwezigheid en je energie waardoor ik me ook weer zo aanwezig en levendig voel.